Βλέπετε, όσοι μπουκώνουν με δημόσιο χρήμα βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους, κάπου αλλού πρέπει να αποδώσουν το δημόσιο χρέος.
Ποια είναι η αλήθεια:
Το 1990, οι μισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το Δημόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραμανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ.
Άρα, στους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τους συνταξιούχους του Δημοσίου αναλογεί όλο και μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. («Ριζοσπάστης», 22/11/2009). Αυτοί είναι οι «προνομιούχοι» Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι.
Όσο για την «Έκθεση Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα, το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζομένων είναι 11,4% και ότι αυτό. το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα έχει, αναλογικά με το σύνολο των εργαζομένων, το 1/3 των δημοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση με τη Σουηδία και τη Δανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία και αυτά τα ποσοστά παραμένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.
Η δαπάνη μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα (που σε ποσοστό 80% έχουν καθαρές αποδοχές από 880 έως 1.500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών) είναι μικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δημόσιων υπαλλήλων της Δανίας με 16,9%, της Γαλλίας με 12,8%, της Φινλανδίας με 13%, της Σουηδίας με 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).
Εξίσου «δημοφιλές» προπαγανδιστικό παραμύθι είναι και το άλλο για τις «υπέρμετρες» δημόσιες δαπάνες.
Πάλι σύμφωνα με τα στοιχεία της «Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τομέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαμηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Ενα μόνο στοιχείο που δηλώνει πόσο
δυσβάσταχτα μεταφράζεται για το λαό το καθεστώς της ανισόμετρης ανάπτυξης στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως η ΕΕ, είναι τούτο:
Το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαμβάνουν οι Έλληνες, κατά μέσο όρο την προ κρίσης περίοδο 1998-2007, διέθετε μόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράμματα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο μέσος όρος στην ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ.
Τέλος, σχετικά με τους «κοπρίτες» δημόσιους υπάλληλους, το ίδιο το ΔΝΤ ομολογεί:
Ενώ το 50% της αύξησης των ελλειμμάτων προϋπολογισμού στις μεγάλες οικονομίες ανά τον κόσμο (και όχι μόνο στην Ελλάδα) οφείλεται στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των μεγαλοσχημόνων και στην αποπληρωμή τόκων για προηγούμενα δάνεια των κυβερνήσεων (που καταλήγουν πάλι στα ταμεία των μεγαλοσχημόνων)
, λιγότερο από το 10% οφείλεται στην αύξηση των δημόσιων δαπανών (Ιός, «Ελευθεροτυπία» 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, «Enet.gr»)
Εστάλη από τη συσκευή μου BlackBerry®
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου