Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ πλεόν έχει χάσει κάθε μέτρο. Αφού με την ψευδεπίγραφη και υποκριτική "αριστερή" στροφή της το μόνο που έχει κατορθώσει είναι να στηρίζει τις κυρίαρχες πολιτικές, τώρα πλέον οδηγεί στον αυτοχειριασμό όλο αυτό τον κόσμο, που πιστός (και δίκαια) στην ιστορική παράδοση του κομμουνιστικού ρεύματος στη χώρα μας, ακολούθησε - εκών ακών - τις άθλιες πολιτικές της. Επιπλέον αμαυρώνει, στο βαθμό που κατορθώνει να το καπηλεύεται, το ίδιο το κομμουνιστικό ρεύμα.
Η στάση της τόσο στην εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος (που ουσιαστικά μόνη αυτή μαζί με τον δικομματισμό βρήκε σαν απογοητευτικό) όσο και στα βρώμικα μετεκλογικά παιχνίδια είναι απλά αχαρακτήριστη και θυμίζει εποχές Μανιαδάκη και Τυρίμου.
Ιδιαίτερα η πρόσφατη δήλωση της όπου ζητά νέες εκλογές και ταυτόχρονα δηλώνει ότι «Καλούμε το λαό να... διορθώσει την ψήφο του, αν θέλει να συγχρονιστεί με τις εξελίξεις» δείχνει ότι πλέον όχι μόνο έχει πάρει διαζύγιο από την μαρξιστική λογική αλλά πλέον χωρίζει και από την απλή κοινή λογική. Θυμίζει, σε ακόμη χειρότερη εκδοχή, την διαβόητη ανοησία του Μπ. Δρακόπουλου ότι "ο λαός δικαιούται να σφάλλει" (μετά αντίστοιχη εκλογική αποτυχία του ΚΚΕ εσ.).
Κάποιος θα έπρεπε να της θυμίσει - εάν οι περιβάλλοντες γνωρίζουν στοιχειωδώς - το ακόλουθο κείμενο ενός μεγάλου κομμουνιστή, του Μπ.Μπρεχτ:
«Ύστερ' απ' την εξέγερση της 17 του Ιούνη,
ο γραμματέας της Ένωσης Λογοτεχνών
έβαλε και μοιράσανε στη λεωφόρο Στάλιν προκηρύξεις
που λέγανε πως ο λαός
έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης,
και δεν μπορεί να την ξανακερδίσει
παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια. Δε θα' ταν τότε
πιο απλό, η κυβέρνηση
να διαλύσει το λαό
και να εκλέξει έναν άλλον…;»
Καλά μυαλά.
WordPress.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου