Σχολιασμός Πολιτικής Επικαιρότητας

Αναρτήθηκε από Εμμανουήλ Χρύσης την


---------
Από: Εμμανουήλ Χρύσης
Date: Παρ, 15 Ιαν 2021, 17:02

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗΣ "η ΑΜερική γίνεται Μερική και ο κόσμος χάνει τον πλοηγό της νέας εποχής"

Posted: 07 Jan 2021 11:00 AM PST

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
 
Η Αμερική αυτοτραυματίστηκε και δείχνει τα πνευματικά αίματα της σε όλο τον κόσμο που κάποτε την θαύμαζε.
 
Δημοσκόπηση-σοκ στις ΗΠΑ: Ενας στους πέντε Αμερικανούς υπέρ της εισβολής στο Καπιτώλιο! 
Οι επόμενες ημέρες θα είναι γεμάτες με ειδήσεις από την χώρα πέραν του Ατλαντικού. 
Αυτό το χθεσινό παράδοξο που σημάδεψε την ιστορία της Αμερικανικής Δημοκρατίας, της τόσο πλουραλιστικής, αλλά τόσο επώδυνης για τις άλλες χώρες, θα συνεχιστεί. 
 
Φαίνεται να συνεχίζεται σαν μια πολιτική πανδημία με στοιχεία εμφύλιου κατά αρχάς και στις άλλες πολιτείες που ψήφισαν τον απερχόμενο πρόεδρο Τράμπ. 
Λέμε κατα αρχάς, γιατί αυτό σαν γνησία μεταδοτική "πανδημία" θα κτυπήσει και άλλες περιοχές του πλανήτη που ήδη έχουν μεγάλα και άλυτα προβλήματα (βλ. Αιγαίο, Αν. Μεσόγειο, Μεσοποταμία, Ιράν). 
 
Σαν στίγμα τα χθεσινά επεισόδια στιγματίζουν κοινωνικές συμπεριφορές σε όλες τις χώρες του κόσμου που υποφέρουν από ασυνήθιστες πρακτικές απαξίωσης της Δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την στιγμή που με υπόβαθρο ασυνήθιστες υγειονομικές δικαιολογίες ανατέλλει μια παγκόσμια τρομοκρατία σαν εκείνες τις γνωστές ιστορικές τυραννίες. 
 
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ των παγκόσμιων εξελίξεων ξεκίνησε και δεν σταματάει μέχρι να βγει στην θάλασσα των μεγάλων συγκρούσεων που βρίσκεται στην Μαύρη θάλασσα, στην Αρκτική και την Κινεζική Θάλασσα. 
 
Όλα κινούνται μέσα στον δόλο και την απάτη, αλλά και την απανθρωπιά γιατί σκοτεινά όντα αποφάσισαν να μεταλλάξουν τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. 
 
Όσο και να ψάχνουν να βρούν "εξωγήινους" θεωρούμε, ότι άσκοπα κουράζονται γιατί τόσα χρόνια αυτοί κυκλοφορούν μεταξύ μας ακόμα και υποστατικά και φοβούνται ιδιαιτέρως τα ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ και φυσικά τα ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. 
 
 
ΣΤΩΜΕΝ καλώς  
 
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η Ελλάδα στο νέο γεωπολιτικό χάρτη του 2021

Posted: 07 Jan 2021 10:00 AM PST

Προλογικό σχόλιο:
Είναι καλό και ενδιαφέρον αλλά και δημοκρατικό να ακούμε και τις απόψεις των ευρωπαϊστών, φιλοαμερικανών συμπατριωτών μας...
Ο Λάβδας είναι όπως φαίνεται εκτός τον παραπάνω και υποστηρικτής του Μπάϊντεν οπότε μποορύμε άνετα να τον κατατάξουμε σε αυτό που αποκαλούμε με τον γενικό όρο νεοταξίτες...
Αλλωστε το Παντειο Πανεπιστήμιο του οποίου είναι καθηγητής έχει μακρά νεοταξική παράδοση....
 
Γράφει ο Κώστας Α. Λάβδας
 
Στο γενικό πλαίσιο πρώτα. Καταρχήν η νέα χρονιά θα φέρει νέες δυνατότητες στις ευρωατλαντικές σχέσεις. Είναι σαφές ότι οι καλές ευρωατλαντικές σχέσεις είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και γενικότερα της σταθερότητας στην περιοχή. Θα πρέπει όμως να θυμόμαστε παράλληλα ότι μακροπρόθεσμα η αργή πορεία σχετικής απομάκρυνσης των ΗΠΑ θα συνεχιστεί. Σε σχέση με την Ευρώπη, η περίοδος Μπάιντεν θα μοιραστεί σε δυο φάσεις.
 
Αρχικά θα παρακολουθήσουμε μια προσπάθεια επιδιόρθωσης της ζημίας που υπέστησαν οι ευρωατλαντικές σχέσεις από την προεδρία Τραμπ. Στη συνέχεια, από το 2022 ή λίγο αργότερα, οι ΗΠΑ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα επανέλθουν στις ράγες της μακροπρόθεσμης, αργής κίνησης που ξεκίνησε επί Ομπάμα και συνοψίζεται στο εξής: σταδιακή, προσεκτική και μέσω πολυμερούς συνεννόησης απομάκρυνση από την Ευρώπη και άλλες περιοχές στις οποίες οι ΗΠΑ δεν μπορούν ή/και δεν επιθυμούν να εκπληρώνουν τους ρόλους που διαδραμάτιζαν επί δεκαετίες.  
 
Αυτό θα είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο οφείλουμε να προβληματιστούμε και για τα ζητήματα της περιοχής μας. Η σημαντική και απολύτως θετική τάση μερικής επιστροφής στην πολυμέρεια που θα εκφράσει σε πρώτο χρόνο η νέα διοίκηση στην Ουάσιγκτον από τις 20 Ιανουαρίου δεν συνεπάγεται αυτόματη επίλυση των προβλημάτων που μας απασχολούν. Αντίθετα, επιβάλλει την προσεκτική ανάλυση της πραγματικότητας που θα αναδυθεί μέσα από την ωρίμανση της δεύτερης φάσης.  
 
Η Ευρώπη και εμείς το 2021  
 
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2021 ξεκινά με τέσσερις κρίσιμες προκλήσεις. Η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση ολοκληρώθηκε με συμφωνία η οποία εν πολλοίς διατηρεί πολλούς από τους εμπορικούς δεσμούς αλλά (όπως αναμενόταν) αφήνει εκτός κάδρου τα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας. Η εξελισσόμενη αμυντική σχέση Γαλλίας – Βρετανίας, εντός του ΝΑΤΟ και πέραν αυτού, προοιωνίζει πολλά για το μέλλον των πολυεπίπεδων σχέσεων μεταξύ των δυνάμεων τόσο στο ευρωατλαντικό όσο και στο ευρασιατικό πλαίσιο. Η Βρετανία προφανώς θα έλθει και σε νέες συμφωνίες με την Τουρκία, αλλά σε ό,τι αφορά ειδικότερα στα εθνικά θέματα που μας ενδιαφέρουν το Λονδίνο θα το ξανασυναντήσουμε μεσοπρόθεσμα και απευθείας αλλά και μέσω Παρισίων (αυτά που ακούγονται περί ελληνικής «διαμεσολάβησης» στις σχέσεις Λονδίνου – Βρυξελλών δεν αξίζουν ούτε υποτυπώδους σχολιασμού).  
 
Μια δεύτερη πρόκληση είναι βέβαια η πανδημία και το σύνθετο πακέτο αντιμετώπισης της εξάπλωσής της και διαχείρισης των συνεπειών της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μετά τις πρώτες καθυστερήσεις και αμφιταλαντεύσεις, η ΕΕ ανταποκρίθηκε σε γενικές γραμμές με μια δυναμική που φαίνεται να υπόσχεται πολλά και για το μέλλον στα πεδία της οικονομικής και ρυθμιστικής ενοποίησης.  
 
Η τρίτη πρόκληση ονομάζεται Κίνα. Παρά την εμμονή των δυτικών αμυντικών κύκλων για την Ρωσία, η οποία παραμένει διπλωματικά ανήσυχη και επικίνδυνη αλλά οικονομικά ασήμαντη, η πραγματική πρόκληση είναι η Κίνα. Το 2020 έκλεισε με μια καταρχήν συμφωνία (στις 30 Δεκεμβρίου) μεταξύ ΕΕ – Κίνας για καλύτερη πρόσβαση των ευρωπαϊκών εταιρειών στην κινεζική αγορά. Αξιέπαινο, αλλά υπάρχουν και άλλες όψεις. Τα ανθρώπινα δικαιώματα μπαίνουν εν πολλοίς στην άκρη, ενώ και πολλές από τις βαθύτερες ανησυχίες των ΗΠΑ σε σχέση με την δυναμική της κινεζικής διείσδυσης στη Δύση (πέρα από την εξελισσόμενη και ιδιαιτέρως εντυπωσιακή διείσδυση στην Αφρική) πάλι δεν λαμβάνονται υπόψη – υπάρχει και το προηγούμενο σε σχέση με τον ρόλο της Huawei, ως προς την οποία οι αντιλήψεις στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού κόσμου ποικίλλουν. Ένας συνδυασμός επιστημονικών, οικονομικών, στρατηγικών και συγκυριακών μεταβλητών έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή μείωση αυτού που ο Quincy Wright ονόμαζε «τεχνολογική απόσταση» μεταξύ των κύριων δυνάμεων του πλανήτη σήμερα. Δυστυχώς για την ΕΕ, και η νέα συμφωνία της με την Κίνα θα εκληφθεί από τη νέα αμερικανική διοίκηση ως ένας πρόσθετος παράγοντας που μικραίνει ακόμη περισσότερο αυτή την απόσταση.  
 
Η τέταρτη πρόκληση, ουσιαστική αλλά συνήθως υπόρρητα αναγνωριζόμενη, αναφέρεται στο συνδυασμό του νέο-Οθωμανικού οράματος του καθεστώτος Ερντογάν στην Άγκυρα με τις κρατικές και κινηματικές διαστάσεις του ριζοσπαστικοποιημένου πολιτικού Ισλάμ στο παγκόσμιο επίπεδο.  
 
Σε αυτό το πλαίσιο, για την Ελλάδα ένα καλό σενάριο για το 2021 είναι η χρονιά που ξεκινάει τώρα να αποτελέσει έναν «ευνοϊκό προθάλαμο» του 2022. Δηλαδή, στο καλό σενάριο ο ρόλος του 2021 θα είναι να διαμορφώσει τέτοιες συνθήκες για τα εθνικά μας θέματα, ώστε το 2022 η θέση μας να είναι ευνοϊκότερη. Υπό αυτές τις συνθήκες επομένως, το 2021 αποτελεί μια μεταβατική χρονιά.  
 
Εάν η Ουάσιγκτον καταστήσει σαφές στην Άγκυρα ότι η γεωπολιτική σημασία της δεν δικαιολογεί τον αποσταθεροποιητικό της ρόλο, θα είναι ευχερέστερο για την Αθήνα να εντείνει τον ήδη επιτυχή συντονισμό της τόσο σε πολυμερές επίπεδο (ΕΕ, ΝΑΤΟ) όσο και μέσω διμερών, τριμερών και τετραμερών σχημάτων με τις ΗΠΑ, την Γαλλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τα Εμιράτα και φυσικά την Κύπρο. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα θα πρέπει προχωρά σε ένα έξυπνο εξοπλιστικό πρόγραμμα με στρατηγική στόχευση. Η Ελλάδα πρέπει να συντονιστεί με την Γαλλία, την μόνη στρατηγική δύναμη που παραμένει στην ΕΕ, με την οποία όντως μας συνδέουν γεωπολιτικά και άλλα κοινά ενδιαφέροντα καθώς επίσης και μια κοινή ανάγνωση της τουρκικής επιθετικότητας στη Βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο.  
 
Σε αυτό το «καλό» σενάριο, μπορεί να ξεκινήσουν οι διερευνητικές επαφές με συγκεκριμένη ατζέντα που περιορίζεται στην οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Παράλληλα, η ΕΕ μπορεί να ξεκινήσει την αναζήτηση ενός νέου πλαισίου σχέσεων με την Τουρκία, για το οποίου την αναγκαιότητα αλλά και τα εντελώς ειδικά χαρακτηριστικά έχω γράψει αναλυτικά στο παρελθόν.  
 
Όμως ας παραμείνουμε προσγειωμένοι στο έδαφος. Το πιθανότερο σενάριο είναι η Άγκυρα να εξακολουθήσει να πιέζει την Ελλάδα με σκοπό την αποδοχή της αναζήτησης «συνολικής λύσης» μέσω διαπραγματεύσεων, στοχεύοντας στην εμπλοκή της Αθήνας σε μια συμφωνία-πακέτο με πλήθος ζητημάτων, τα περισσότερα από τα οποία αντικατοπτρίζουν την επεκτατική λογική των τουρκικών αναθεωρητικών σχεδίων. Θα δούμε συνεπώς την επανάληψη της γνωστής συνδυαστικής πολιτικής διπλωματικών ελιγμών αλλά και αναθεωρητικής στοχοπροσήλωσης, πολιτική που εφαρμόζει με συνέπεια η Άγκυρα. Αυτή η τουρκική προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση ανά πάσα στιγμή, εφόσον ενταθεί η προσπάθεια επίτευξης τετελεσμένων, π.χ. μέσω ερευνητικής ή και εξορυκτικής δραστηριότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.  
 
Η ανοχή της ΕΕ και η πεποίθηση κάποιων (ευτυχώς όχι όλων) στην Ουάσιγκτον ότι η Τουρκία παραμένει ουσιαστικά αναντικατάστατη, μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους με θεμελιώδη διλήμματα που αναφέρονται στην επιβίωση της Ελλάδας σε μια πραγματικά επικίνδυνη γειτονιά. Σε αυτό το σενάριο, η Τουρκία επιταχύνει την αναθεωρητική της προσέγγιση, οι γέφυρες της Άγκυρας με τη νέα αμερικανική διοίκηση επιτυγχάνουν να θυμίσουν εκ νέου τη σημασία της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ, οι μεγάλες μεταναστευτικές ροές και η εργαλειοποίησή τους από την Τουρκία επιστρέφουν και ενισχύονται, η πίεση για λύση δυο κρατών στην Κύπρο καθίσταται αφόρητη και η ΕΕ παραμένει κατακερματισμένη και αβέβαιη σε σχέση με τις εξωτερικές προκλήσεις. Η ώσμωση του τουρκικού καθεστώτος με κράτη και κινήματα που ασπάζονται το ριζοσπαστικό πολιτικό Ισλάμ εξελίσσεται περαιτέρω ενώ παράλληλα η Άγκυρα εξακολουθεί να επιτυγχάνει τη συνέχιση του ιδιότυπου ρόλου της μεταξύ Ανατολής και Δύσης.  
Κατά συνέπεια, ίσως η πιο προβληματική προοπτική για την Ελλάδα είναι αυτή στην οποία το δυτικό στρατόπεδο εξακολουθεί να προσπαθεί να κρατήσει την Τουρκία κοντά του ανεξαρτήτως των τουρκικών διαθέσεων. Για την βιώσιμη ειρήνη στην περιοχή χωρίς σημαντικές ελληνικές υποχωρήσεις, η Τουρκία θα πρέπει είτε να συνετιστεί ώστε να υπάρξει διάλογος όχι σε ό,τι επιθυμεί ο τουρκικός αναθεωρητισμός αλλά στα υπαρκτά ζητήματα (το καλύτερο σενάριο) είτε να περάσει από μια φάση οξείας κρίσης (δυσάρεστης για όλους) στις σχέσεις της με τη Δύση. Ομαλοποίηση ή ρήξη και πιθανή επανέναρξη υπό νέες συνθήκες, στη διαμόρφωση των οποίων θα πρέπει να έχουμε συνεισφέρει.  
 
Η Κύπρος στη νέα συγκυρία  
 
Είναι δεδομένο ότι κάθε συζήτηση για τις εξελίξεις μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα, πρέπει να λαμβάνει υπόψη ένα βασικό στοιχείο: ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος στο ψευδοκράτος, η Άγκυρα αποτελούσε και θα εξακολουθήσει να αποτελεί αποκλειστικό κέντρο λήψης των πραγματικά σημαντικών αποφάσεων για τους τουρκοκύπριους. Ναι, η εκλογή του Ερσίν Τατάρ, εκλεκτού του Ερντογάν, εκμηδένισε πια τις όποιες δυνατότητες τακτικής διαφοροποίησης του δορυφόρου από την Άγκυρα, όμως δεν άλλαξε τα ουσιώδη της σχέσης μεταξύ ψευδοκράτους και Τουρκίας.  
 
Σε αυτό το πλαίσιο, οι εξελίξεις μετά τις εκλογές φαίνεται να επιβεβαιώνουν και να επιταχύνουν τις τάσεις που έχουν ήδη δρομολογηθεί μετά το αδιέξοδο στο Κραν Μοντανά το 2017. Ανεξαρτήτως του τι ακριβώς συνέβη στο Κραν Μοντανά, η περίοδος έκτοτε είναι νέα και έτσι θα γίνεται αντιληπτή από τους αναλυτές του μέλλοντος: το Κραν Μοντανά και όχι η εκλογή Τατάρ αποτελεί το ουσιαστικό σημείο καμπής. Από το 1977 (συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς), το 1979 (συμφωνία Κυπριανού – Ντενκτάς) και ξανά το 2006 (συμφωνία Παπαδόπουλου – Ταλάτ), το υπόδειγμα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας ήταν σχεδόν γενικά αποδεκτό ως γενικό πλαίσιο για το μέλλον της Κύπρου. Όμως οι εξελίξεις έχουν σταδιακά οδηγήσει σε αναζητήσεις και πέρα από αυτό το πλαίσιο. Ο Μουσταφά Ακιντζί υπήρξε πράγματι υποστηρικτής της αναζήτησης μιας φόρμουλας στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, αλλά τότε όπως και τώρα τον τελικό λόγο είχε η Άγκυρα. Μπορεί ο Τατάρ να είναι ο πρώτος τουρκοκύπριος ηγέτης της τελευταίας περιόδου που μιλάει ανοικτά για την λύση των δυο κρατών ως προτιμότερη, αλλά οι πρόσφατες, μετεκλογικές δηλώσεις του ότι «δεν γίνεται να συζητείται μόνο η ομοσπονδία, πρέπει να έρθουν στο τραπέζι και εναλλακτικές λύσεις» καθρεφτίζουν μια τάση που ωρίμαζε σταδιακά από χρόνια σε πολλούς και διάφορους κύκλους.  
 
Η εμμονή με την πολιτική ισότητα όπως την εννοεί η τουρκοκυπριακή πλευρά συνεπάγεται τόσο την θετική ψήφο για συμμετοχή λήψης αποφάσεων στο υπουργικό συμβούλιο μιας ομοσπονδίας όσο και άλλες προτάσεις, όπως την εκ περιτροπής προεδρία. Ένας τέτοιος μηχανισμός θα καθιστούσε τη νέα ομοσπονδία όμηρο της Άγκυρας στο διηνεκές. Η επίλυση του Κυπριακού σκαλώνει στην συνεχιζόμενη προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει όρους που θα σημαίνουν στην πράξη τον έλεγχο της κυπριακής πολιτικής συνολικά.  
 
Εν κατακλείδι: το μετεκλογικό τοπίο στα κατεχόμενα επιβεβαιώνει με ακόμη σαφέστερο τρόπο ότι συνομιλητής της Κύπρου ήταν και παραμένει η Άγκυρα. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ έχει ανακοινώσει ότι θα επιχειρήσει την επανέναρξη των συνομιλιών. Η πολιτική ισότητα των κοινοτήτων και η εκ περιτροπής προεδρία έχουν ήδη τεθεί από την Άγκυρα ως προϋποθέσεις. Κάθε γνησίως ομοσπονδιακή λύση θα βρίσκει πια την τουρκική άρνηση. Οι εξελίξεις θα κινηθούν είτε σε πλαίσιο διαμόρφωσης ενός νέου, απολύτως χαλαρού συνομοσπονδιακού υποδείγματος είτε στην λύση δύο κρατών στην οποία αναφέρεται ήδη η Άγκυρα. Θα πρέπει, κατά συνέπεια, να προετοιμαζόμαστε με αντίστοιχα σενάρια για τις επιπτώσεις αυτών των κατευθύνσεων αναφορικά με το μέλλον των σχέσεών μας με την Τουρκία και, γενικότερα, τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.  
 
Το 2021 ως ευνοϊκός προθάλαμος του 2022  
 
Για το 2021 ως ευνοϊκό προθάλαμο του 2022 – το «καλό» σενάριο στο οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω – δυο βασικές επισημάνσεις είναι, συμπερασματικά, επιβεβλημένες. Πρέπει καταρχήν να γίνει κατανοητό ότι η εθνική ασφάλεια προϋποθέτει ένα επίπεδο οικονομικής ευρωστίας, αλλά αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονται στρατηγική, φρόνημα, εξοπλισμοί, συμμαχίες και σωστά υπολογισμένα σήματα προς το διεθνές περιβάλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως εξηγώ από χρόνια, πρέπει να εγκαταλείψουμε το φαιδρό επιχείρημα ότι εξοπλιζόμαστε κυρίως διότι απειλούμαστε από (δηλαδή, φοβόμαστε) την Τουρκία. Μπορεί να φαίνεται επαρκές σε επίπεδο εσωτερικής επικοινωνιακής διαχείρισης, όμως προς τα έξω – αντίθετα από ό,τι νομίζουν πολλοί – μόνον κακό μας κάνει. Εξοπλιζόμαστε διότι είμαστε κρίσιμος πυλώνας σταθερότητας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην ταραγμένη Ανατολική Μεσόγειο και έχουμε άμεση πρόσβαση στην ρευστή και εύφλεκτη Μέση Ανατολή. Και δεν συρόμαστε σε συνολική διαπραγμάτευση με τον αυταρχικό γείτονα λόγω φόβου.  
 
Η δεύτερη καταληκτική επισήμανση αναφέρεται στη διάσταση του χρόνου. Εφόσον τον αξιοποιήσουμε σωστά, ο χρόνος ευνοεί την ανάδειξη της σχετικής υπεροχής της θεσμικά ωριμότερης Ελλάδας απέναντι σε μια Τουρκία που γίνεται περισσότερο αυταρχική, θεσμικά απαξιωμένη και εισέρχεται σε φάση βαθύτερης και απρόβλεπτης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό επιχείρημα υπέρ της επιπόλαιης άποψης ότι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας μια «λύση» το συντομότερο δυνατό. Αυτό για το οποίο αξίζει να προσπαθήσουμε, είναι η προσεκτική διαμόρφωση των συνθηκών για την επίτευξη βιώσιμης ειρήνης με την Τουρκία σε μια γειτονιά του πλανήτη που θα παραμείνει ρευστή και δύσκολη. Με δυο λόγια, αυτό – το μόνο που αξίζει, πέρα από πυροτεχνήματα για γρήγορες «λύσεις» – θα πάρει χρόνο.  
 
Κώστας Α. Λάβδας  
Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Senior Research Fellow στο London School of Economics και Καθηγητής στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών «Κωνσταντίνος Καραμανλής» στο Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts στις ΗΠΑ 
 
το είδαμε ΕΔΩ

Απίστευτο! "amen and awoman"! Η συμμορία του αντιχρίστου, ορκίστηκε στο νέο Κογκρέσσο των ΗΠΑ!!!!

Posted: 07 Jan 2021 09:00 AM PST

Ορκίστηκε προχθες το νέο Δημοκρατικό Κογκρέσο στις ΗΠΑ, ένα Κόγκρεσο που σε συνεργασία με το νέο Δημοκρατικό Πρόεδρο, Tζο Μπάιντεν, θα επαναφέρει τις ΗΠΑ στο δρόμο της λογικής και της μετριοπάθειας ύστερα από το δυσάρεστο διάλειμμα του ακραίου και παλαβού Ντόναλντ Τραμπ (έτσι δεν μας λένε τα ελληνικά ΜΜΕ;). Και πράγματι, από την πρώτη μέρα το Κογκρέσο έδειξε ποιες είναι οι προθέσεις του. 
 
Για αρχή, η Πρόεδρος Νάνσυ Πελόζι πρότεινε να αλλάξει ο κανονισμός της Βουλής και να γίνει πιο gender-neutral. Έτσι, από το κείμενο του κανονισμού πρόκειται να απαλειφθούν όλες οι λέξεις που προσδιορίζουν το φύλο και να αντικατασταθούν με άλλες πιο ουδέτερες. Αντί για το "father" και "mother" θα χρησιμοποιείται το "parent", αντί για το "son" και "daughter" το "child", το "chairman" θα γίνει "chair" και το "submit his or her resignation" θα αντικατασταθεί με ένα σκέτο "resigns". Όπως είπε και η Ελληνοαμερικάνα βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων Nικολ Μαλλιωτάκης : "Here's a gender neutral word to describe this legislation: ridiculous." ( https://nypost.com/.../house-rules-may-be-stripped-of.../ )
 
Προτού ομώς οι βουλευτές ασχοληθούν με αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, η πρώτη συνεδρίαση ξεκίνησε με την καθιερωμένη προσευχή που απήγγειλε ο Βουλευτής των Δημοκρατικών και πάστορας, Emanuel Cleaver. (μην χαίρεστε για την προσευχή, συντηρητικοί φίλοι μου, γιατί ακόμη δεν έχετε δει τίποτε!). Αντί ο βουλευτής να κλείσει την προσευχή με το "Αμήν", όπως γίνεται εδώ και 2000 χρόνια, αυτός προτίμησε να κλείσει με το αμίμητο ...."amen and awoman"! Βλέπετε, στο φανατισμένο μυαλό των αμόρφωτων προοδευτικούληδων η λέξη "amen" μοιάζει με σύνθετη ("a-men") και μάλιστα περιλαμβάνει και αυτή την χυδαία, ρατσιστική λέξη το "men". Επομένως τι πρέπει να κάνουμε για να δείξουμε ότι είμαστε υπέρ της ισότητας και κατά της πατριαρχίας; Φτιάχνουμε μια δικιά μας σύνθετη λέξη που περιλαμβάνει το "woman" (awoman) και την κολλάμε δίπλα στο σεξιστικό "amen"! ( https://www.foxnews.com/.../rep-cleaver-ends-opening... ). Και σε αυτό το σημείο, νομίζω πως το Μεγάλο Βραβείο "Σταύρος Θεοδωράκης" για τον πιο μαλάκα χιπστεροφιλελέ του πλανήτη, που κατείχε μέχρι τώρα ο ανυπέρβλητος γλωσσοπλάστης Τζάστιν Τριντό από την εποχή που ξεστόμισε εκείνο το αλησμόνητο "peoplekind" (αντί του "mankind"), πηγαίνει επάξια πια στον βουλευτή των Δημοκρατικών, Emanuel Cleaver! 
 
Και να φανταστείτε ότι είμαστε ακόμη στην πρώτη μέρα αυτής της βουλής-τσίρκου! 
Όλα αυτά θα μας χάριζαν άφθονο γέλιο, αν δεν ήταν πραγματικά επικίνδυνα. Όπως όλοι οι ολοκληρωτισμοί του παρελθόντος, έτσι και ο ολοκληρωτισμός της πολιτικής ορθότητας επιδιώκει να ελέγξει τη γλώσσα και να αλλάξει το νόημα των λέξεων. Το γεγονός πως ήδη από την πρώτη συνεδρίαση οι Δημοκρατικοί ασχολήθηκαν με τέτοια ζητήματα δείχνει πως αυτή η συμμορία δεν έχει σκοπό να χάσει χρόνο και είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να πετύχει το στόχο της. Καλώς ήρθατε στην νέα προοδευτική Αμερική του Τζο Μπάιντεν! 
 
το είδαμε ΕΔΩ

Δύο πυρηνικές δυνάμεις πολεμούν με πέτρες και ρόπαλα!!!

Posted: 07 Jan 2021 08:00 AM PST

Αρκετά βίντεο που κυκλοφορούν κατά καιρούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρουσιάζουν άγριες συμπλοκές μεταξύ των κινεζικών και ινδικών στρατευμάτων, στα σύνορα των δύο χωρών. 
 
Σε αυτά τα βίντεο, φαίνονται ξεκάθαρα οι συνοριακές δυνάμεις των δύο χωρών να πιάνονται στα χέρια και να πετάνε πέτρες η μια πλευρά προς την άλλη. Πολλοί αναρωτιούνται ωστόσο, γιατί οι στρατιώτες της Ινδίας και της Κίνας, χρησιμοποιούν τις γροθιές τους αντί για όπλα και τι τους συγκρατεί από την χρήση οπλικών συστημάτων.
 
Η απάντηση βρίσκεται στις συμφωνίες των δύο χωρών, που υπεγράφησαν το 1996. Η συμφωνία του 1996 ανάγκασε τις δύο χώρες να οικοδομήσουν μέτρα εμπιστοσύνης στο στρατιωτικό πεδίο κατά μήκος της γραμμής ελέγχου στις παραμεθόριες περιοχές Ινδίας-Κίνας.  
 
«Προκειμένου να αποφευχθούν επικίνδυνες στρατιωτικές δραστηριότητες κατά μήκος της γραμμής ελέγχου στις παραμεθόριες περιοχές Ινδίας-Κίνας… Καμιά πλευρά δεν θα ανοίξει πυρ, δεν θα προβεί σε βιολογικό πόλεμο, δεν θα χρησιμοποιήσει επικίνδυνες χημικές ουσίες, δεν θα προβεί σε επιχειρήσεις ελεγχόμενων εκρήξεων ή θα ασκηθεί με όπλα ή εκρηκτικά εντός δύο χιλιομέτρων από τη γραμμή ελέγχου. Αυτή η απαγόρευση δεν θα ισχύει για δραστηριότητες ρουτίνας που αφορούν μικρά όπλα, "λέει το άρθρο VI παράγραφος 1 της συμφωνίας του 1996. 
 
Ωστόσο, το άρθρο VI στην παράγραφο 4, είναι αυτό που εφαρμόζεται από τα δύο κράτη στην παρούσα περίπτωση: «Εάν το συνοριακό προσωπικό των δύο πλευρών έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο λόγω διαφορών στην ευθυγράμμιση της γραμμής ελέγχου για οποιοδήποτε λόγο, θα ασκήσουν αυτοσυγκράτηση και θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποφύγουν την κλιμάκωση της κατάστασης. Και οι δύο πλευρές θα προβούν σε άμεσες διαβουλεύσεις μέσω διπλωματικών και / ή άλλων διαθέσιμων καναλιών για να επανεξετάσουν την κατάσταση και να αποτρέψουν οποιαδήποτε κλιμάκωση της έντασης. " 
 
Εντούτοις, κανένα από τα άρθρα της συμφωνίας, δεν προέβλεψε αυτή την εξέλιξη, δηλαδή τις συμπλοκές σώμα με σώμα, χωρίς την χρήση όπλων, με αποτέλεσμα να σημειωθούν περιστατικά όπως αυτό του Ιουνίου το 2020, όπου 20 Ινδοί στρατιώτες σκοτώθηκαν μετά από φιλονικίες με Κινέζους στρατιώτες.  
 
Στην συγκεκριμένη συμπλοκή οι Κινέζοι συνοριοφύλακες χρησιμοποίησαν αυτοσχέδια ρόπαλα με λεπίδες και καρφιά.  
 
Ο ινδικός στρατός ανέφερε αργότερα ότι 17 από τους νεκρούς στρατιώτες που τραυματίστηκαν στη φιλονικία, «υπέκυψαν στους τραυματισμούς τους» αφού «εκτέθηκαν σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν σε έδαφος μεγάλου υψομέτρου». Η Ινδία ισχυρίστηκε επίσης ότι η κινεζική πλευρά υπέστη 43 απώλειες, συμπεριλαμβανομένων νεκρών και τραυματιών.  
 
Η εφημερίδα Indian Express, η οποία επικαλείται αξιωματικούς του Ινδικού Στρατού, αναφέρει ότι οι περισσότεροι στρατιώτες από αυτούς που συγκρούστηκαν με τους Κινέζους στρατιώτες κουβαλούσαν τα προσωπικά τους όπλα και είχαν πυρομαχικά.  
 
Αυτό συμβαίνει, και επιβεβαιώνεται από βίντεο και φωτογραφίες, περιπολιών που δείχνουν στρατιώτες να μεταφέρουν τα όπλα τους, αλλά με τις κάννες να βλέπουν προς τα κάτω. Αυτό είναι μέρος της πρακτικής που ακολουθείται για να αποφευχθεί τυχόν τυχαία πυροδότηση ή παρεξήγηση λόγω της κάννης του όπλου. 
 
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, από το 1962 δεν έχει πέσει ούτε μια σφαίρα στα σύνορα Σινο-Ινδίας (σ.σ Ινδίας και Κίνας) στο Λαντάκ, και έτσι η πρακτική αυτή έχει περάσει στους στρατιώτες οι οποίοι δεν ανοίγουν πυρ για κανένα λόγο.  
 
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, κάθε άλλο όπλο που δεν πυροδοτεί οποιασδήποτε μορφής πυρομαχικά, έχει γίνει αποδεκτό για χρήση από τους στρατιώτες, σε συγκρούσεις σώμα με σώμα. Παρόλο που άνθρωποι τραυματίστηκαν σε τέτοιες συγκρούσεις, κανείς δεν πέθανε λόγω της χρήσης πετρωμάτων και ραβδιών. Εντούτοις, η βίαιη χρήση και η μεταποίηση αυτών των όπλων αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, όπως παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Pangong Tso στις 5/6 Μαΐου, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν περισσότεροι από 70 Ινδοί στρατιώτες. 
 
Το δημοσίευμα της Indian Express επικαλούμενο αξιόπιστες πηγές, αναφέρει ότι, ο Ινδικός Στρατός παρήγγειλε πλήρη προστατευτικά σώματος και εξοπλισμό κατά των συμπλοκών για τους στρατιώτες του που αναπτύχθηκαν σε αυτές τις περιοχές, κάνοντας έτσι ξεκάθαρο το μήνυμα πως κανένας Ινδός στρατιώτης δεν θα ανοίξει πυρ. Το περιστατικό του περασμένου καλοκαιριού, συνέβη υπό αυτές τις συνθήκες, παρόλο που οι κανόνες εμπλοκής του Στρατού επιτρέπουν στους στρατιώτες να ανοίξουν πυρ εάν απειλήθεί η ζωή του ή οι ζωές των συναδέλφων τους.
 
Οι αξιωματικοί του Ινδικού Στρατού, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια άλλη πλευρά στην ιστορία. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, όπου οι Ινδοί και οι Κινέζοι στρατιώτες συγκρούστηκαν στα χέρια σώμα με σώμα, ήταν πολύ δύσκολο να ανοίξει κανείς πυρ χωρίς να χτυπήσει κάποιον από τους συναδέλφους του. Αυτός, υποστηρίζουν, ήταν και ο λόγος που οι στρατιώτες δεν άνοιξαν πυρ ακόμα και όταν ο Διοικητής τους και 19 άλλοι άνδρες σκοτώθηκαν και 10 άλλοι αιχμαλωτίστηκαν.  
 
Παρολα τα ερωτηματικά για τους όρους εμπλοκής, που δημιουργούν αυτές οι φιλονικίες, ευτυχώς για τις δύο χώρες, αλλά και για εμάς τους υπόλοιπους, οι εντάσεις δεν κλιμακώνονται. Πρόκειται για δύο γιγαντιαίους στρατούς με πυρηνικά όπλα. Σε περίπτωση μιας πλήρους σύρραξης, με την χρήση όλων των στρατιωτικών μέσων, οι επιπτώσεις για την περιοχή αλλά και όλο τον πλανήτη θα είναι καταστροφικές και μη αναστρέψιμες.
 

Θεοδωράτος - Με το κλειδί της Ιστορίας 05-01-2021 (βίντεο)

Posted: 07 Jan 2021 07:00 AM PST

από το κανάλι Evonymos 
 
Σύντομη επισκόπησις θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας εν σχέσει με την Γεωστρατηγική και την Ιστορία από τον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky με τον Δημοσιογράφο & Αμυντικό Αναλυτή Γιάννη Θεοδωράτο στις 5/1/2021.

Ποιο «ιερό αντάρτικο»;

Posted: 07 Jan 2021 06:00 AM PST

Του Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
 
Με έκπληξη διάβασα στο διαδίκτυο κάποια σχόλια φίλων, που έκαναν λόγο για «ιερό αντάρτικο» και για «ανάνηψη της ιεραρχίας μας» μετά την τελευταία απόφαση και ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (4-1-2020). Αν και ίσως δεν θα έπρεπε να εκπλαγώ τόσο, γιατί είναι γνωστό πόση ζημιά μπορεί να κάνει μέσα στη σκέψη όλων μας η συνήθεια. Υπενθυμίζω άλλωστε ότι όλοι μας ανεξαιρέτως, μετά από τόσα χρόνια μεθοδικού και κατευθυνόμενου εθισμού στη νεοταξική και νεοεποχίτικη ατζέντα, έχουμε υποστεί ξεκάθαρη μιθριδατική άμβλυνση των κριτηρίων και των αισθητηρίων μας, με αποτέλεσμα πράγματα που κάποτε μας σόκαραν, να μη μας κάνουν πολλή αίσθηση πια, και άλλα που μας ενοχλούσαν, να τα θεωρούμε πλέον φυσιολογικά και δεδομένα.  
 
Κάτι ανάλογο παρατηρώ δυστυχώς τώρα και εδώ: τόσο μάλλον συνηθίσαμε στον κατήφορο, που όταν - μετά από δέκα καθοδικά σκαλοπάτια προδοσίας του ρόλου και του ποιμνίου τους - κάποιοι αρχιερείς μας δίστασαν να κατέβουν ένα ακόμη (λίγο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, λίγο η οργή που καθημερινά εδώ και καιρό εισπράττουν από χιλιάδες πιστούς, καθώς και κληρικούς) αλλά αποφάσισαν να εμμείνουν στα δέκα, κάποιοι αυτό το είπανε αντίσταση και έφτασαν στο σημείο να βγάζουν μέχρι και επιφωνήματα ανακούφισης και δοξολογίας. Επηρεασμένοι σαφώς βέβαια και από τις προηγηθείσες κυριακάτικες δηλώσεις επισκόπων σαν τον Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο ή τον Μεσογαίας Νικόλαο, σε σύγκριση με τις οποίες η ανακοίνωση της Δ.Ι.Σ. δείχνει όντως πιο…αντιστασιακή. Και έχοντας προφανώς στο μυαλό τους και όλες τις προηγούμενες ανακοινώσεις του ίδιου αρχιερατικού σώματος που ήταν τόσο εξόφθαλμα φιλοκαθεστωτικές και γλοιωδώς δουλικές, που τους εξέπληξε θετικά αυτό το τελευταίο μικρό δείγμα αντίδρασης.
 
Ας μην αυταπατώμεθα όμως. Η νέα ανακοίνωση, όσον κι αν φαινομενικά δείχνει κάπως πιο αγωνιστική από τις προηγούμενες, θυμίζω ότι και αυτή μάχεται απλώς υπέρ του ονείδους των 25 ατόμων ανά ναό και αποκλειστικά μάλιστα για την ημέρα των Θεοφανείων, άρα συνεχίζει να αποδέχεται τις κλειστές ουσιαστικά εκκλησίες, και περιέχει επίσης και την ανεκδιήγητη εκείνη επείγουσα έκκληση προς Ε.Ε. και κυβέρνηση να φροντίσει άμεσα για τον μαζικό εμβολιασμό των πιστών. Άρα και αυτή ένα κατάπτυστο κουρελόχαρτο είναι. Για ποια ανάνηψη συνεπώς και για ποιο αντάρτικο μπορούμε να μιλάμε; Ανάνηψη θα ήταν όχι απλώς αν σταματούσε λίγο πριν το ενδέκατο βήμα του κατήφορου η ιεραρχία μας, αλλά αν ερχόταν εις εαυτόν και αναιρούσε και τα προηγούμενα δέκα. Και αντάρτικο θα ήταν αν έβγαινε ρητά και έλεγε ότι εμείς στα θέματα της πίστης και της λατρείας του Θεού υπακούμε στον Θεό και όχι στον εκκλησιομάχο Καίσαρα και γι' αυτό καλούμε τον κόσμο και στις εκκλησίες και οργανώνουμε και λιτανείες και οτιδήποτε άλλο υπαγορεύει η Εκκλησία μας προς σωτηρίαν ψυχών και σωμάτων. Δεν είμαστε ούτε κατά των νόμων ούτε κατά της επιστήμης, αλλά ακόμη κι αν είχαμε να κάνουμε με πραγματικούς νόμους και γνήσια επιστημονικά επιτεύγματα (και όχι για αλλοπρόσαλλα φασιστικά διατάγματα και αμφιλεγόμενα «πορίσματα», όπως τώρα) και πάλι όλα αυτά θα είχαν ένα όριο, το οποίο δεν θα υπερβούμε. Αυτά θα ήταν πραγματική αντίσταση. Και πραγματικά τεκμήρια ότι η ιεραρχία μας έχει συνέλθει και ανανήψει. 
 
Αντ' αυτού όμως εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα χαρτοπόλεμο μίζερων προσθαφαιρέσεων σε αιτήματα και υποχωρήσεις της κακιάς ώρας, παίζοντας εν ου παικτοίς. Και ένα χαρτοπόλεμο μάλιστα που κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι και στημένος, για λόγους επικοινωνιακούς. Ότι μπορεί να είναι και σπέκουλα, για να μπορέσει ο αρχιεπίσκοπος και οι συν αυτώ να ανασάνουν λίγο από την πίεση και τις καθημερινές εκδηλώσεις οργής και αγανάκτησης εναντίον τους, δίνοντας αυτό το (επί της ουσίας ασήμαντο και ανώδυνο) δήθεν αντιστασιακό στίγμα, έχοντας όμως από την άλλη επιβεβαιώσει για μια ακόμη φορά την αθλιότητα των κλειστών και απολυμασμένων ναών (κανένα ουσιαστικό κέρδος δηλαδή) και έχοντας δώσει και το επιπλέον «αντάλλαγμα» της…κατεπείγουσας έκκλησης για να επισπευστούν οι εμβολιασμοί των πιστών, παίζοντας σαφώς το παιχνίδι του καθεστώτος.  
 
Αν πάντως δεν είναι έτσι και ο χαρτοπόλεμος δεν ήταν τελικά στημένος ή υπαγορευμένος μόνο από ύποπτες υστεροβουλίες, αυτό πολύ απλά μένει να αποδειχθεί. Δεν φταίμε πάντως όσοι εξ ημών είμαστε εξαιρετικά δύσπιστοι με τα πάντα πλέον. Και ο μέχρι τώρα βίος και πολιτεία των πλείστων επισκόπων μας δεν μας αφήνει δυστυχώς να πιστέψουμε ούτε στην καλή τους προαίρεση, ούτε και στην αγωνιστική τους διάθεση.  
 
Για να το αποδείξουν εκείνοι (και κυρίως για να το πιστέψουμε κι εμείς), οφείλουν να γνωρίζουν οι αρχιερείς μας ότι έχουν μπροστά τους να διανύσουν πολύ μεγάλο δρόμο ακόμη…

Οἱ Ἀξίες τῆς «Ἑστίας» τό 2021.

Posted: 07 Jan 2021 05:00 AM PST

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης – διευθυντής της ΕΣΤΙΑΣ. 
 
ΤΟ ΕΤΟΣ 2021 πού μόλις καλωσορίσαμε θά εἶναι πρῶτα ὁ Θεός τό πέμπτο πού διανύω στήν διεύθυνση τῆς ἱστορικῆς «Ἑστίας».
 
Τήν 1η Φεβρουαρίου θά κλείσουν τά τέσσερα, καί μέ τό καλό θά «μποῦμε» στόν πέμπτο. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ λοιπόν στήν αὐγή τῆς νέας χρονιᾶς νά διατυπώσω μερικές προσωπικές σκέψεις κοιτώντας πρός τό μέλλον ἀλλά καί πρός τό παρελθόν. Ὅταν δεχόμουν τήν τιμητική πρόταση πού μοῦ ἔκανε μέ τήν πατρότρυνση τοῦ Λευτέρη Σκιαδᾶ ὁ ἐκδότης Ἰωάννης Φιλιππάκης –κάποτε πρέπει νά τοῦ πιστωθεῖ ὅτι διέσωσε αὐτόν τόν ἱστορικό τίτλο– γνώριζα τό βάρος τῆς σκυτάλης πού παρελάμβανα. Ἀσήμαντοι εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς μπροστά στούς Κύρου καί τούς τιτᾶνες τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος πού κόσμησαν κατά καιρούς τίς στῆλες της. Ἀγνοοῦσα ὅμως τό εὖρος τῆς εὐθύνης. Ἡ «Ἑστία» δέν εἶναι ἐφημερίδα ἁπλῶς. Εἶναι κιβωτός τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἶναι σύστημα Ἀξιῶν. Καί ὅπως μοῦ εἶπε εὔστοχα ἕνας συνδρομητής μας: «Ἡ ἱστορία καί ἡ παράδοση τῆς Ἑστίας δεσμεύει καί ὁρίζει τούς ἑκάστοτε διευθυντές της καί ὄχι οἱ διευθυντές τήν "Ἑστία"».  
 
Στά τέσσερα αὐτά χρόνια τό κατάλαβα ἄριστα, καί τόν εὐχαριστῶ. Κατά τοῦτο, ἡ μόνη μεταρρύθμιση πού ἔγινε στό προφίλ της –πέραν τῆς αἰσθητικῆς χάρη στόν Κώστα Ἡρακλῆ Γεωργίου– ἦταν τό ρεπορτάζ μέ παρέμβαση. Ἡ προσθήκη τῆς πρωτογενοῦς πληροφορίας στήν ἀνάλυση. Μά κυρίως ἡ ἐπιστροφή τῶν ἀξιῶν τῆς «Ἑστίας» στά πρῶτα της θέματα. Μέ ἔμφαση στούς ἐθνικούς ἀγῶνες στούς ὁποίους τήν εἶχαν γαλουχήσει οἱ ἱδρυτές της. Καί βεβαίως στήν γλῶσσα, στήν παράδοση, στήν οἰκογένεια, στήν Ὀρθοδοξία, στούς θεσμούς πού κράτησαν τήν Ἑλλάδα ὄρθια. 
 
Στήν ἱστορία καί τούς ἥρωές της πού κάποιοι προσπαθοῦν νά διαγράψουν ὅπως ὁ Παῦλος Μελᾶς (δημοσιεύσαμε τό τελευταῖο του γράμμα πρός τήν κόρη του), ὁ Ἴων Δραγούμης, ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. Φωτίσαμε ὅλο αὐτό τό διάστημα κάθε παρέμβαση γιά τήν γλῶσσα καί, σήμερα νά, ξεσπᾶ ἕνα νέο κίνημα γιά τήν ὑπεράσπισή της. Ἀναδείξαμε τούς εὐεργέτες μας σύγχρονους καί ἀθόρυβους (Ι. Τσούνης). Στηρίξαμε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας τήν ναυτιλία μας. Φέραμε ξανά στήν πρώτη σελίδα τῆς ἐφημερίδας τούς Εὔζωνες τῆς Προεδρικῆς Φρουρᾶς. Κάναμε εἰδικά πρωτοσέλιδα γιά τήν ἐθνική μνήμη ὅπως γιά τήν Κύπρο, τήν Μικρασία, τήν Βόρειο Ἤπειρο, τόν Πόντο, τήν Μακεδονία μας, τά νησιά τοῦ Αἰγαίου καθώς καί τήν πρωτεύουσα τῆς ψυχῆς μου, τήν Θράκη.  
 
Καί βεβαίως «προκαλέσαμε». Ἐάν δέν προκαλούσαμε δέν θα ἀσχολεῖτο μαζί μας ὁ Πρόεδρος Ἐρντογάν οὔτε ἡ ἐφημερίδα «Γενή Σαφάκ». Δέν θά γινόμασταν θέμα γιά τόν Καποδίστρια στό πρακτορεῖο «Νοβόστι». Οὔτε βεβαίως ἐπιχείρημα στά χείλη πρωθυπουργῶν σέ πρό ἡμερησίας συζήτηση γιά τό Μακεδονικό στήν Βουλή. Ἤ ἀκόμη καί βιβλιογραφική παραπομπή στό τελευταῖο πόνημα Κοτζιᾶ γιά τό Σκοπιανό. Οἱ ἀποκαλύψεις μας γιά τούς διαλόγους Τράμπ – Μητσοτάκη, γιά τό μυστικό περιεχόμενο τῶν διερευνητικῶν ἐπαφῶν Ἑλλάδος – Τουρκίας, ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Κύπρου Γιαννάκη Κασουλίδη στά γραφεῖα μας, ἡ ἀποκάλυψη τῆς παρακρατικῆς δράσης μυστικῶν ὑπηρεσιῶν στήν Θράκη, ἡ ἀνάδειξη τῶν ἀπαράδεκτων δηλώσεων γιά τό Καστελλόριζο, οἱ ρήξεις μας μέ ὁρισμένα κομβικά πρόσωπα τοῦ δημοσίου βίου γιά τόν τρόπο πού ἀντιλαμβάνονται τήν Ἑλλάδα κατά τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων τους τώρα ἤ στό παρελθόν –ὅπως ἡ ἀξιότιμη Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὁ Διοικητής τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἡγεσία τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν (ἀκόμη καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Πρόεδρος τοῦ 2021 σέ μιά στιγμή)– εἶναι μερικά δείγματα γραφῆς μας, ὁδηγός γιά τό μέλλον.  
 
Κάνω αὐτήν τήν ἀνασκόπηση, ἀγαπητοί φίλοι, στό κατώφλι τῆς νέας χρονιᾶς ὄχι γιά νά θυμίσω τί κάναμε αὐτά τά χρόνια –ἡ ἐπιτυχία στήν δημοσιογραφία εἶναι ἐφήμερη καί ὅποιος κάθεται στίς δάφνες της ματαιόδοξος– ἀλλά γιατί νιώθω στήν αὐγή τοῦ 2021 τήν ἀνάγκη νά ὑπογραμμίσω ποιό εἶναι τό Σύνταγμα Ἀξιῶν τοῦ προμαχῶνα τῆς «Ἑστίας». Δέν τά κάναμε ἄλλως τε ὅλα σωστά, κάναμε καί λάθη, ὡστόσο τά λάθη μας ἦταν καί θά παραμένουν ἀνυστερόβουλα. Γίνονται μέσα στήν ἀγωνία μας γιά τόν Ἑλληνισμό καί τήν τύχη του. Διότι ὄντες «σκεπτικοί» φιλοευρωπαῖοι καί φιλοδυτικοί θεωροῦμε πώς τά ἑπόμενα χρόνια τό στοίχημα δέν περιορίζεται στήν πατρίδα καί στό ἀπρόσβλητον τοῦ ἐδάφους της. Τό στοίχημα εἶναι ἡ Ἑλληνικότητα! Ἡ διάσωση τῆς συνέχειας τοῦ Ἔθνους. Ποιό εἶναι λοιπόν τό Σύνταγμα Ἀξιῶν μας.  
 
Ἡ πρώτη του ἀξία εἶναι ὁ Τύπος καί ἡ πρωτογενής εἴδηση. Πιστεύουμε στίς ἐφημερίδες. Συνηθίζουμε νά λέμε ὅτι δέν πεθαίνει ὁ Τύπος, ἡ σκέψη πεθαίνει. Αὐτήν προσπαθοῦμε μέ τίς δικές μας δυνάμεις νά ἀναστήσουμε. Τό 2021 ἡ εἴδηση θά ἐξακολουθήσει νά προηγεῖται τῶν ἰδεολογικῶν μας προτιμήσεων. Ὅσο καί ἄν αὐτό καμμιά φορά δυσαρεστεῖ. Οἱ ἐφημερίδες ἐκδίδονται στό ὄνομα τῆς κοινῆς γνώμης, κανενός ἄλλου. Ἡ δεύτερη ἀξία του εἶναι ὅτι ἡ «Ἑστία» εἶναι ἐθνική ἐφημερίδα. Δέν ἀσχολεῖται ἰδιαιτέρως μέ τά παραπολιτικά πού κατατρύχουν τήν πολιτική μας κουζίνα. Στηρίζει τήν κεντροδεξιά φιλελεύθερη παράταξη, ἀλλά δέν μετέχει σέ ἐσωκομματικά παιχνίδια. Οἱ ὅποιες ἐπισημάνσεις μας γιά τά ἐθνικά θέματα, τά θέματα διαφάνειας καί δημοκρατίας, τίς μειονότητες, τό νέο οἰκογενειακό δίκαιο, διατυπώνονται μόνο στό μέτρο πού ἐπηρεάζεται ἡ φυσιογνωμία τῆς μεγάλης συντηρητικῆς παράταξης. Ἕτερον οὐδέν. Ἄς μήν ἀναζητεῖ κανείς στίς ἐπισημάνσεις μας συμπάθειες ἤ ἀντιπάθειες γιά πρόσωπα. Ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μᾶς κάνει τήν τιμή νά εἶναι συνδρομητής μας καί γνωρίζει ἄριστα τίς ἀγωνίες μας.  
 
Ἡ τρίτη ἀξία μας εἶναι ἡ σταθερή ἄποψη, ὅτι οἱ ἐφημερίδες πρέπει νά εἴμαστε κοντά στήν κοινωνία. Ἐπισκέψεις σάν καί αὐτές πού κάναμε στήν Κάσο, τήν Φλώρινα, τίς Πρέσπες, τήν Καλαμάτα, τήν Πάτρα, τήν Θεσσσαλονίκη, τήν Δράμα, τήν Κομοτηνή, τήν Ξάνθη, τά Γραμμενοχώρια τῆς Ἠπείρου θά συνεχιστοῦν, πρῶτα ὁ Θεός. Ἀπό κοντά καταλαβαίνεις τήν Ἑλλάδα καλύτερα. Ἡ συμμετοχή μας σέ πρωτοβουλίες ὅπως τό «Ἀβέρωφ ΙΙ» τοῦ Προδρόμου Ἐμφιετζόγλου ἤ Ἐπιτροπῶν γιά τό 2021, τό ἴδιο.  
 
Ἡ τέταρτη ἀξία μας εἶναι πώς ἡ «Ἑστία» θά ἐξακολουθήσει νά εἶναι φιλελεύθερη ἐφημερίδα, μέ πίστη στήν ἰδιωτική πρωτοβουλία, τήν ἀξιοκρατία καί τήν ἀτομική προκοπή. Θά ἐξακολουθήσει νά εἶναι σταυροδρόμι ἰδεῶν. Ὁ τρόπος πού διαχειριστήκαμε τό θέμα τῆς συνεπιμέλειας δίδοντας χῶρο σέ ὅλες τίς ἀπόψεις ἄς εἶναι δεῖγμα γραφῆς μας. Τό ἴδιο καί ἡ συνεργασία μας μέ τή νέα γενιά τῶν Ἑλλήνων φοιτητῶν τῶν ὁποίων οἱ ἀπόψεις φιλοξενοῦνται στήν στήλη πού καθιέρωσε ἡ νέα Διευθύντρια Σύνταξης Μύρνα Νικολαΐδου. Ἡ κορυφαία προτεραιότητά μας ὅμως εἶναι ἡ πατρίδα, τό Ἔθνος, ἡ Ἑλληνικότης, ἡ ὑπεράσπιση τῆς Οἰκουμενικότητας τοῦ Πολιτισμοῦ μας. Ἡ πολιτική τοῦ «ἔξυπνου παριωτισμοῦ», πού ἀπό ἄρθρο μας ἔγινε σλόγκαν στό Ὑπουργεῖο Παιδείας! Δέν εἴμαστε χθεσινό Ἔθνος, ἀξιώνουμε σεβασμό. Ἐκπτώσεις δέν χωροῦν. Καί τό 2021 θά δημοσιεύουμε μέ θάρρος κάθε πληροφορία πού ἀποσκοπεῖ στήν ἀποτροπή νέων τετελεσμένων.  
 
Ὅταν ἀνέλαβα τήν Διεύθυνση τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς ἐφημερίδας τό 2017 τά ἐθνικά θέματα ἦταν σέ ὕφεση. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, βρισκόμαστε σέ μιά περίοδο ἱστορικῶν ἀναθεωρήσεων πού πρέπει νά ἀποτραποῦν. Ἀναδείξαμε μέσα στό 2020 τόν ἐγγυητικό ρόλο τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεών μας καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι μέσα στό 2021 τό ἔτος ἑορτασμοῦ τῆς ἐθνικῆς μας ἀνεξαρτησίας θά ἀκολουθήσει τά χνάρια της καί ἡ πολιτική μας τάξη. Γνωρίζουμε ἄριστα ὅτι ἡ οἰκονομία πού λόγω τῆς πανδημίας θά ἐπανέλθει σέ πρῶτο πλάνο θά ἐπηρεάσει τίς ἐπιλογές. Γι' αὐτό καί κατά τήν διάρκεια τοῦ ἔτους θά δώσουμε ἔμφαση στούς ἀριθμούς. Πρέπει νά σᾶς ἐξομολογηθῶ ὅτι ἦρθαν στιγμές μέσα στό 2020 πού νιώσαμε μόνοι. Καί ὅταν κάποιοι ἐπιχείρησαν νά σύρουν τόν ἐκδότη μας στό Εἰδικό Δικαστήριο καί ὅταν κάποιοι ἀπό ἐμᾶς βρεθήκαμε στό στόχαστρο ξένων ἀρχηγῶν κρατῶν καί ὅταν ἀναρχικές ὁμάδες ἐπιτέθηκαν στά γραφεῖα μας καί ὅταν ἀποκαλύψεις τῆς ἐφημερίδας μας σκεπάζονταν ἀπό τήν σιωπή. Εἴμαστε μαθημένοι στήν μοναξιά ὅμως, μᾶς χαλυβδώνει.  
 
Γιατί, οὕτως ἤ ἄλλως, μόνοι ξεκινήσαμε τήν πορεία μας. Τά γραφεῖα τῆς ἐφημερίδας μας εἶναι δίπλα στό Καλλιμάρμαρο Στάδιο, ἀλλά οἱ μαραθώνιοι ὅλων ἡμῶν ἄρχισαν ἀπό πολύ μακρυά. Διαβεβαιώνουμε λοιπόν: Θά συνεχίσουμε μέ πάθος τήν πορεία μας. Δέν θά κουραστοῦμε. Τήν ἀλήθεια μπορεῖς νά τήν καθυστερήσεις, ἀλλά στό τέλος φθάνει πάντα στόν προορισμό της. Καλή μας χρονιά.  
 
εφ. ΕΣΤΙΑ, Σάββατο 2 – Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2021, φ. 41.848. σελ. 1, 3.

Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας…

Posted: 07 Jan 2021 04:00 AM PST

File Photo: Η ελληνική σημαία κυματίζει πάνω από Παρθενώνα στο λόφο της Ακρόπολης, Αθήνα,. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ 
 
«Η (Κύπρια) πόλις ημών ανεμεστώθη δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον»… κι ένας Ι. Καποδίστριας
 
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ  
 
Την περασμένη Κυριακή, σε αυτήν τη στήλη περιγράφαμε με έκδηλη απελπισία και βαθύτατη απογοήτευση το κατάντημα του κυπριακού Ελληνισμού εξαιτίας σπιθαμιαίων, ανεπαρκών και επικίνδυνων ηγετών του.  
 
Διαζωγραφίζαμε τη διαφθορά και προειδοποιούσαμε ξανά πως, με τέτοιους ηγέτες που σκέφτονται τις επόμενες εκλογές αλλ' εγκληματικά αδιαφορούν για τις επόμενες γενιές και για την επιβίωση των Ελλήνων της Κύπρου, έναντι της τουρκικής επιθετικότητας και αποθηριωμένης αρπακτικότητας, το μέλλον του τόπου προδιαγράφεται ζοφερό. Θα τον τουρκέψουν!  
 
Τις προάλλες (21.11.2020), διάβασα με πολλή προσοχή ένα εξαιρετικό κείμενο ενός Έλληνα Δασκάλου (με δέλτα κεφαλαίο), του Δημήτρη Νατσιού, εξ ηρωικού Κιλκίς ορμώμενου. Καταγράφει και αυτός το κατάντημα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.
 
Κυρίως καταφεύγει στον πρώτο κυβερνήτη της ελευθέρας Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, και παραθέτει τις θέσεις και απόψεις του για τις αρχές και αξίες που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον βίο και την πολιτεία των Ελλήνων.  
 
Ως τίτλο του κειμένου του, ο Δ. Νατσιός παραθέτει στίχους (1083-1085) από τους «Βάτραχους» του Αριστοφάνη: «Η πόλις ημών ανεμεστώθη δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον». Όπως ακριβώς η Κύπρια πόλις, δηλ. το σημερινό κυπριακό κράτος, βουτηγμένο στη διαφθορά, στη δυσοσμία και στις πομπές πολιτικών, πολιτειακών και κομματικών πατρικίων.  
 
Ο Δ. Νατσιός αναφέρεται σε μια, θλιβερή για το ελληνικό Έθνος, επέτειο: Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, ημέρα Κυριακή, στις 6.35' το πρωί, δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας.
 
Ο θάνατός του θεωρήθηκε «συμφορά διά την Ελλάδα». «Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του», θα πει θρηνώντας ο φίλος του και μεγάλος ευεργέτης της Ελλάδας, Ελβετός φιλέλληνας Εϋνάρδος.  
 
Όπως γράφει ο Δ. Νατσιός, «το 1976 εκδόθηκε ένα βιβλιαράκι με κείμενα του Καποδίστρια. Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία 'της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους', όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του. Τι σχολείο, όμως, ονειρεύεται για τον λαό; 'Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής'. Δεν διαφεύγει, από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των 'διδασκάλων'. 
 
»'Το συμφέρον και η εθνική φιλοτιμία θα υποκινηθώσι εξ ίσου, εάν το εκπαιδευτήριον προικισθεί με όλα τα μέσα της παραγωγής της παιδείας, εάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εκλέγονται μεταξύ των Ελλήνων, οίτινες δικαίως υπολήπτονται εν τω κόσμω των γραμμάτων και επιστημών».  
 
Η Παιδεία είναι ο ατίμητος πλούτος των λαών. Πολίτες πεπαιδευμένοι είναι το στήριγμα του κράτους και του Έθνους και η ελπίδα για πρόοδο και προκοπή. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, να ηγούνται πολιτικοί με ανάστημα, όραμα, γνήσιο πατριωτισμό.  
 
Ο Δ. Νατσιός προσθέτει για τον Καποδίστρια:  
 
« '…Άρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη'. Ό,τι βιος είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη πατρίδα. Έδινε παράδειγμα στον λαό, τον φιλοτιμούσε. Λέει κάπου ο Πλάτων: 'Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ' εναντία, κακών'. Η πολιτεία, είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία κάνει τους πολίτες 'καλούς καγαθούς', το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. Το ήθος των πολιτών μολύνεται, όταν κυβερνούν αχαλίνωτοι φιλοχρηματίες, αδιάντροποι σαλταδόροι και λοιπά κηφηνοειδή».  
 
Ο Δ. Νατσιός επισημαίνει πως ο Καποδίστριας «ελάχιστη υπόληψη τρέφει για την Ευρώπη: «Και εγώ αναγκαιότατον κρίνω να συλλέξωμεν και επαναγάγωμεν εις την Ελλάδα τους νέους Έλληνας, όσοι επί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται εν Ευρώπη…».  
 
Σκεφτείτε και οργιστείτε: Έχετε ακούσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή έστω έναν πολιτικό να καταθέτει εισηγήσεις πώς να επιστρέψουν στην Κύπρο οι δεκάδες χιλιάδες νέες και νέοι μας που σπούδασαν σε ξένες χώρες, ξοδέψαμε εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά τους παραχωρούμε δωρεάν προς αξιοποίηση από τους ξένους;  
 
Κανένας Πρόεδρος και κανένας πολιτικός δεν ενδιαφέρονται για επαναπατρισμό όλων αυτών των λαμπρών κυπριακών μυαλών που δραπέτευσαν κυριολεκτικά εις την ξένη, επειδή η πατρίδα τους τούς έγραψε κανονικά και τους εγκατέλειψε. Παλαιότερα είχαμε γράψει με έκδηλη απογοήτευση και απελπισία ότι αναζητούμε έστω έναν Κύπριο Καποδίστρια, ο οποίος να αναμέλψει, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας:  
«Δε με μέλει περί του τι λέγουσι και τι θα είπωσι περί εμού. Με ενδιαφέρει μόνον να ευρίσκωμαι εν ειρήνη προς την συνείδησίν μου, όπως και ευρίσκωμαι, χάρις τω Θεώ».  
 
Μπορεί κάποιος από τους σημερινούς δημαγωγούς και διεφθαρμένους, να καυχηθεί για το έργο του και να επαναλάβει αυτά τα λόγια; 'Η να αναμέλψει όπως ο ο Σολωμός στον «Διάλογο», το πεζό αριστούργημά του, την περίφημη φράση: «Μήγαρις έχω τίποτε άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;».
 
Όπως κάποτε έγραψε, ο μ. Σαράντος Καργάκος: «Γλώσσα και εθνική ελευθερία πάνε μαζί. Η γλώσσα είναι το σπαθί της ελευθερίας, κι απ' την όψη της γλώσσας και της γραφής γνωρίζει κανείς το μέγεθος της ελευθερίας, που είναι άξιος να σηκώσει ένας λαός…».  
 
Πηγή: Απόψεις 
το είδαμε ΕΔΩ

Πως να προστατεύσουμε το κινητό μας από κυβερνοαπάτες και κακόβουλες εφαρμογές για ασφαλείς συναλλαγές

Posted: 07 Jan 2021 03:00 AM PST

Τους βασικούς κινδύνους και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εξαπατηθούμε κατά τις συναλλαγές μας μέσω κινητού επισημαίνουν οι ειδικοί της ESET, της παγκόσμιας εταιρίας ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, δίνοντάς μας, παράλληλα, συμβουλές για το τί μπορούμε να κάνουμε, ούτως ώστε να προστατευτούμε.
 
Είναι γεγονός ότι η πανδημία της Covid-19 έφερε δραστικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τα ψώνια μας, με το ηλεκτρονικό εμπόριο να εκτοξεύεται. Και καθώς πραγματοποιούμε τις πληρωμές μας ολοένα και συχνότερα χωρίς μετρητά, έχουν δημιουργηθεί νέα προϊόντα και μέθοδοι πληρωμής μέσω κινητού, με το Apple Pay, το Google Pay, το PayPal, το Venmo και το WeChat Pay να έχουν αναδειχτεί μεταξύ των δημοφιλέστερων εφαρμογών πληρωμής μέσω κινητών. Ωστόσο, οι αγορές μέσω κινητών μπορεί να κρύβουν κινδύνους.
 
Σύμφωνα με το sepe.gr, ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους είναι η απώλεια της συσκευής και αυτό γιατί στη συσκευή του κινητού βρίσκονται μερικά από τα πιο ευαίσθητα δεδομένα συναλλαγών. «Εάν δεν κλειδώνετε καλά το κινητό σας, οι εγκληματίες μπορούν να χρεώσουν τις κάρτες σας ή να χρησιμοποιήσουν τις εφαρμογές σας για να κάνουν αγορές. Εκτός από το να καταλήξετε είτε με άδειο τραπεζικό λογαριασμό, είτε με υπερφορτωμένες κάρτες, κάτι τέτοιο μπορεί να βλάψει και την πιστοληπτική σας ικανότητα, κάτι που μπορεί να δυσκολέψει στο μέλλον τη λήψη δανείου ή υποθήκης», αναφέρει η ESET. 
 
Η εταιρεία θυμίζει ότι τα «έξυπνα» κινητά, όπως και άλλες συσκευές, μπορούν να «προσβληθούν» από κακόβουλο λογισμικό. Ανάλογα με τον τύπο του λογισμικού, οι κυβερνοεγκληματίες μπορούν να πραγματοποιήσουν διάφορα είδη κακόβουλων δραστηριοτήτων. 
 
Keyloggers και κυβερνοεγκληματίες 
 
Τα keyloggers, για παράδειγμα, μπορούν να καταγράφουν και να μεταδίδουν στους κυβερνοεγκληματίες την πληκτρολόγηση που κάνετε στο κινητό μας, επιτρέποντας τους να αποκτήσουν τους κωδικούς πρόσβασης ή τα διαπιστευτήρια λογαριασμού, που χρησιμοποιείτε στις εφαρμογές πληρωμών. Κάτι άλλο που μπορούν να κάνουν οι κυβερνοεγκληματίες, είναι να αναπτύξουν ψεύτικες εφαρμογές που «μεταμφιέζονται» ως κάτι άλλο για να επιτεθούν στις εφαρμογές για πληρωμές που χρησιμοποιείτε. 
 
Πέρα από την κλοπή του smartphone σας ή την προσπάθεια να το μολύνουν με κακόβουλο λογισμικό, οι κυβερνοεγκληματίες βασίζονται και σε άλλα, πιο παραδοσιακά μέσα για να… ξαλαφρώσουν το πορτοφόλι μας, όπως τις κυβερνοαπάτες. Για παράδειγμα, οι κυβερνοεγκληματίες μπορούν να προσποιηθούν ότι είναι κάποιο άτομο που ήδη γνωρίζουμε και να μας ζητήσουν βοήθεια, για να αντιμετωπίσουν «μια έκτακτη ανάγκη». 
 
Ο απατεώνας μπορεί, επίσης, να αποκτήσει πρόσβαση στη λίστα επαφών μας και να προσποιείται ότι είναι κάποιος στον οποίο έχουμε στείλει χρήματα, χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή για πληρωμές μέσω κινητού. Οι κυβερνοεγκληματίες μπορούν, επίσης, να καταφύγουν σε πιο συνηθισμένους τρόπους εξαπάτησης, όπως, π.χ., εφαρμογές γνωριμιών για να δημιουργήσουν μια σχέση και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να αποσπάσουν χρήματα από τα θύματα τους, αναφέροντας διάφορους λόγους, όπως ότι χρειάζονται «επειγόντως» χρήματα για να πληρώσουν έξοδα νοσηλείας. 
 
Απάτες μέσω διαγωνισμών ή επάθλων 
 
Μια άλλη δημοφιλής τακτική είναι οι απάτες μέσω διαγωνισμών ή επάθλων, όπου τα υποψήφια θύματα ενημερώνονται ότι έχουν κερδίσει ένα τεράστιο έπαθλο, ωστόσο, για να το παραλάβουν θα πρέπει να πληρώσουν ένα «τέλος συναλλαγής»! Φυσικά, δεν θα λάβουν ποτέ το «απίθανο» έπαθλο από τον… φανταστικό διαγωνισμό στον οποίο (δε) συμμετείχαν (ποτέ) και, πιθανότατα, δεν θα λάβουν ποτέ και την «απόδειξη πληρωμής». 
 
Επίσης, υπάρχουν και οι επιθέσεις ηλεκτρονικού «ψαρέματος», όπου οι απατεώνες πλαστοπροσωπούν την εταιρεία που χρησιμοποιεί την εφαρμογή για πληρωμές μέσω κινητού. Οι ψεύτικες ιστοσελίδες που δημιουργούν οι απατεώνες, προσπαθούν να ξεγελάσουν τα θύματα, ώστε να αποκαλύψουν τον κωδικό πρόσβασης του λογαριασμού τους. 
 
«Χτίζοντας» άμυνες 
 
Η πρώτη γραμμή άμυνας για την προστασία είναι η ενεργοποίηση όλων των μέτρων ασφαλείας που μας προσφέρει το κινητό μας. Αυτά περιλαμβάνουν την ενεργοποίηση ενός συνδυασμού βιομετρικού κλειδώματος και κωδικού κλειδώματος. 
 
Ωστόσο, υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να προσέξουμε: ανάλογα με τη χώρα, οι πληρωμές έως ένα συγκεκριμένο όριο δεν απαιτούν επαλήθευση των προσωπικών μας στοιχείων. Επιπλέον, οι περισσότερες εφαρμογές πληρωμών μάς επιτρέπουν να ενεργοποιήσουμε πρόσθετες λειτουργίες ασφαλείας, όπως έλεγχο ταυτότητας δύο παραγόντων, τις οποίες καλό θα είναι να ενεργοποιήσουμε άμεσα, όσοι δεν το έχουμε κάνει ήδη. 
 
Μπορούμε, επίσης, να «κλειδώσουμε» τις εφαρμογές με πρόσθετα μέτρα ασφαλείας, όπως βιομετρικές κλειδαριές και κωδικούς, ενώ μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τα ίδια μέτρα ασφαλείας για τις συναλλαγές. Θα πρέπει, επίσης, να ενεργοποιήσουμε τις ειδοποιήσεις για την πραγματοποίηση συναλλαγών ή πληρωμών, ούτως ώστε, εάν προκύψει ύποπτη δραστηριότητα, θα ειδοποιηθούμε σε (σχεδόν) πραγματικό χρόνο. 
 
Για να αποφύγουμε τη λήψη κακόβουλων εφαρμογών που στοχεύουν στο πορτοφόλι μας, είναι απαραίτητο να ελέγχουμε πάντα τι εγκαθιστούμε στο κινητό μας, ώστε να αποφύγουμε, για παράδειγμα, κάποια κακόβουλη εφαρμογή που «μεταμφιέζεται» σε κάτι άλλο. Ένας καλός κανόνας είναι να ελέγχουμε, επίσης, τα δικαιώματα εφαρμογών.
 


 
(δείτε στο Εθνέγερσις και πολλά βίντεο)

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου